Er is een makkelijker weg met de rolstoel dan deze. Het bleek een paadje tussen de grafzerken door.
Categorie archief: Vakantie
Roemenië-reis 5. Drinkende predikanten
Luna de Sus is een dorpje onder de rook van de stad Cluj Napoca in het Hongaars: Kolozsvár en in het Duits: Klausenburg. Een stad met ruim 300.000 inwoners We blijven één nacht in Luna de Sus. De volgende dag hebben we een reisdag voor de boeg en gaan we naar Bana in Hongarije, zo’n 150 kilometer oostelijk van Wenen.
In Luna de Sus komt mij een verhaal ter ore dat er in het verleden een dominee is weggestuurd omdat hij teveel zou drinken. Ik heb geen idee hoeveel je moet drinken voordat het een probleem wordt. Iedereen kent wel “iemand” die palinka stookt, maar niemand stookt het zelf. Het is zo’n beetje de nationale sport, maar net als met de recepten…, je krijgt nooit te weten wie er werkelijk destilleert en/of hoe het gemaakt wordt.
In Luna de Sus heb ik een andere roomy en we logeren bij de predikant. Hij spreekt een weinig Engels, maar heeft cognac die door een “vriend” gestookt is en dat werkt communicatie bevorderend. Eerst proberen we met behulp van google-translate te communiceren, maar die komt met zulke rare vertalingen aan dat we de computer maar snel uitzetten. Enfin het is erg gezellig maar omdat we de volgende dag weer vroeg op moeten staan, gaan we toch maar op tijd naar bed. Eerlijk gezegd ben ik het gevoel voor tijd finaal kwijt.
Roemenië-reis 7. Thuiskomst
Ondertussen ben ik al weer een week thuis. Het voelt nog steeds een beetje onwennig, alsof er een stuk van mij in Roemenië en/of in Hongarije is achtergebleven. De rit naar huis was lang en vermoeiend. We kwamen pas in Tricht aan rond 01:00 uur en voordat Monique en ik gingen slapen was het 03:30 uur. Op de vraag hoe het geweest is kon ik eigenlijk niet goed antwoord geven. Je moet het ervaren hebben, het is eigenlijk niet uit te leggen.
Door er over te bloggen, dwing ik mezelf er over na te denken, te ordenen en te verwerken. Collega’s vroegen ook hoe het geweest is, sommigen uit formaliteit en dat merk je snel genoeg. Met anderen heb je goede gesprekken, maar ze hebben niet de ervaringen gehad die wij als Roemenië-reizigers wel hadden. En weer denk ik: het is niet uit te leggen.
Vanochtend sprak de voorganger in de EGZ hier in Zutphen over de daad bij het woord voegen. Doen in plaats van alleen maar geloven. Geef je geloof handen en voeten anders stelt het weinig voor. Hij had vier teksten die er niet om logen:
Jac 1:22 En zijt daders des Woords, en niet alleen hoorders, uzelven met valse overlegging bedriegende. Alsook: Jac 2:17, Matth 5: 16 en Luc 11: 28.
Een preek naar mijn hart. Maar met of zonder deze preek, ik vraag me nog steeds af wat ik met de reiservaringen moet. Moet ik er meer mee gaan doen? Of is de bevestiging om Ana te blijven ondersteunen genoeg? Ik weet het niet.. wat ik wel weet is dat ik me nog steeds heel erg moe voel!
![]() |
Alle reisgenoten bij elkaar (behalve Erik die de foto maakte) |
Roemenië-reis 6. Bana Hongarije
Na een vroeg vertrek en een lange dag bushangen, komen we aan in Bana. De gastgezinnen staan al te wachten en het gaat weer net als in Küsmöd, maar dan zonder palinka. We gaan met het gastgezin mee en kunnen meteen aan tafel voor het avondeten. De gastheer geeft aan dat we na het eten nog even tijd hebben voor onszelf en dat we daarna naar de stad Györ gaan. Een mooie stad met vele monumentale panden. We ontmoeten een zoon van het gastgezin met zijn familie. De schoondochter spreekt redelijk Duits dus we kunnen wat beter communiceren. We eten nog wat en bezichigen de stad. We gaan ook naar een basiliek en ik kijk mijn ogen uit, zoveel pracht en praal, goud en rijkdom. Wat kunst betreft; fantastisch om te zien, maar tegelijk stemt het me ook droevig. Is dit wat Jezus bedoelde toen hij tegen Petrus zei; “weid mijn schapen”…!?
![]() |
5 minuten voordat het linker paard de kont tegen de krib gooide en de struiken in bokte |

Roemenië-reis 4. Op naar Tirgu Mures!
![]() |
afscheid in de regen |
Het regent al twee dagen, niet zo hard maar wel onafgebroken. Alles is nat geworden en de straten zijn in modderpoelen veranderd. We nemen in de regen afscheid van de mensen in Küsmöd en maken de laatste foto’s. Dan is het tijd om te gaan en rijden we met de bus het dorp uit.
Dan is het tijd om verder te gaan en rijden we naar Tirgu Mures. Dit is een redelijk grote stad met ongeveer 135.000 inwoners. De stad kent verschillende instellingen voor hoger onderwijs, waarvan twee staatsuniversiteiten. De Universiteit voor Geneeskunde en Farmacie is door Tricht in het verleden regelmatig voorzien van allerlei medische materialen, die in ons land vernietigd zouden worden omdat de houdbaarheidsdatum verstreken is. Als lesmateriaal voldoet het echter prima!
We eten in het Continental Hotel en moeten even wennen aan de luxe. Het contrast is groot en het voelt een beetje raar. Na het eten gaan we door de regen de stad in, later oefenen we met het koor in de kerk, hebben een korte dienst waarin we zingen en daarna gaat iedereen naar de gastgezinnen.
Ook hier is er palinka en een goede maaltijd. Ons gastgezin spreekt redelijk goed Engels en we hebben tot laat in de avond gesprekken over geschiedenis, de Europese Unie, politiek, voetbal, onze kinderen, het geloof en nog veel meer. Ik denk met een warm hart terug aan onze gastheer,- en vrouw. Omdat we de communicatie hebben uitgenut, hebben we onze levens met elkaar kunnen delen.
We hebben lekker gegeten, maar ook hier lukt het niet een recept te bemachtigen. Ik krijg langzamerhand het gevoel dat het in Transsylvanië not done is om naar recepten te vragen….
Roemenië-reis 3. Waarom doen we dit?
Wat is het nut van deze reis?
![]() |
Op weg naar Szolokma, een buurdorp van Küsmöd |
![]() |
Roemeens landschap |
Zoals ik schreef in een eerdere blog, voor mijzelf heb ik andere redenen om deze kant op te gaan. Ze zijn gelegen in mijn “sponsorkind.” Wat is er waar van de verhalen die we horen over armoede, prostitutie en uitzichtloosheid. Werkelijk geen idee, dus wilde ik met eigen ogen zien hoe het is, zonder dat ik Ana hoef te ontmoeten. Gewoon even ruiken en proeven.
Roemenië-reis 2. Aankomst.
![]() |
aankomst in Küsmöd |
![]() |
onze gastheer |
Na het eten is het tijd om naar het logeeradres te gaan. De houtkachel brandt en we hebben bedden waarvan ik vermoed dat de matrassen met stro gevuld zijn. Het kriebelt in mijn neus…. Stromend water is er buiten op het erf en op de mestvaalt staat het toilet. Geen luxe zoals thuis, maar dit werkt ook. Vaag bekruipt me het gevoel dat de touringcar stiekem een tijdmachine is…, één van de laatste mijmeringen voordat de slaap me meeneemt.
Roemenië-reis 1. De afscheidsdienst.
Mensen horen graag verhalen. Het is niet voor niets dat er zoveel sprookjes, fabels, gelijkenissen, parabelen, etc. bestaan. In plaats van droge theoretische verhandelingen kan een verhaal in een ogenblik heel veel duidelijk maken. Jezus vertelde niet voor niets gelijkenissen.
Aan de hand van een stuk uit: De kleine prins, hield de dominee een korte preek in de dienst voorafgaande aan ons vertrek. De kleine prins, is een poëtisch verhaal van de hand van schrijver en piloot Antoine de Saint-Exupéry.
Het prinsje woont op een kleine planeet met een roos en drie vulkaantjes. Op een dag verlaat de prins de planeet en hij bezoekt verschillende andere planeetjes en natuurlijk bezoekt hij ook de aarde. Daar ziet de prins een hele rij met rozenstruiken. Hij is teleurgesteld, want hij dacht dat zijn roos de enige in het universum was. Dan ontmoet hij een vos en de kleine prins temt hem. De vos legt hem uit dat de roos van het prinsje wel degelijk uniek is en speciaal, omdat het degene is die hij heeft verzorgd en waarvan hij houdt.
Wat bij mij vooral is blijven hangen zijn de volgende quotes:
- Alleen met je hart kun je goed zien, het wezenlijke is voor de ogen onzichtbaar!
- Alle tijd die je aan je roos besteed (hebt) maakt je roos juist zo belangrijk!
- Je blijft altijd verantwoordelijk voor wat je tam gemaakt hebt!
Op reis naar een ander land, ontmoet je andere mensen/christenen, waarmee soms vriendschappen ontstaan. Kijk met je hart, investeer en onderhoudt het contact lijkt de predikant te zeggen. Aan de andere kant laat je familie en vrienden (voor een tijdje) achter en besef ik dat ik me inderdaad verantwoordelijk voel voor mijn Roos, zij is bijzonder en mooier dan alle andere rozen!
Een korte overdenking die me op verschillende manieren raakte…, en dan zijn we op weg naar ververwegvanhier.