Ja ik heb wat met spiegels. Zo heb ik vaak naar het lied van Fish geluisterd met de titel: Vigil in a wilderness of mirrors. Nooit van gehoord maar je wilt toch weten hoe het klinkt? Klik dan op deze link: http://www.youtube.com/watch?v=EmXfe92YNow
Daarnaast hou ik ervan om te spiegelen en gespiegeld te worden. Maar er is ook een tijd geweest dat ik mezelf letterlijk niet meer aankeek in de spiegel… ik kon het niet. Kon mezelf niet meer onder ogen komen en dan denk je bij jezelf; aha! daar komt dat spreekwoord dus vandaan…

Gisteravond kreeg ik een link doorgestuurd van een vriendin. Het is opgenomen in de jeugdkerk van Asperen. Haar dochter speelt er in mee: http://www.youtube.com/watch?v=Brk9OqlD08M
Het heeft me weer aan het denken gezet over spiegelen. Dat het beeld wat je terug krijgt helemaal niet hoeft te kloppen. Sterker nog, je kunt er van uit gaan dat het beeld vertekend is en hoe mooi de vrouwen op deze foto er in het echt ook uit mogen zien… dit is het beeld wat gereflecteerd wordt. (De eerste is Julia Robberts, de andere twee weet ik niet, maar de laatste is in geen geval Loretta Schrijver!) Het beeld wat gereflecteerd wordt zegt meer over de spiegel dan over degene die gespiegeld wordt. Dus bevalt het beeld in de spiegel je niet? Geef niks het is in ieder geval niet jouw schuld.
Hmm; Vigil in a wilderness of mirrors… Denkbeeld in een woud van spiegels…hersenspinsels…

Het is weer zover… Die grappenmaker uit Spanje in zijn rode jurk, is weer in Nederland gearriveerd. Mijn gedachten worden daarmee jaarlijks teruggevoerd naar de tijd dat ik op de kleuterschool zat.

Op een ochtend kwam sint op een bakfiets aanfietsen samen met één piet. Sjonge, dat was spannend! We hadden al een hele tijd moeten wachten, waar bleef hij toch, maar daar was hij dan eindelijk! Het werd voor mij nog spannender toen bleek dat piet schoenen aan had die mijn moeder ook had. Ik zie piet nog springen en dansen… totdat die schoenen me opvielen. Vanaf dat moment had ik geen notie meer van sint, kleuterschool, piet, etc, de wereld bestond alleen nog maar uit mijn moeders schoenen. Zou piet ze gestolen hebben, of geleend? Hier klopte iets niet en ik scheen de enige te zijn die iets doorhad…

Tussen de middag haastte ik me naar huis. Ma stond voor het aanrecht haar gezicht te wassen. Wat een rare plaats om je te wassen op dit moment van de dag! Dat doet ze anders nooit! Het zwart in haar nek en achter haar oren zag ik wel, maar het drong niet tot me door. Ik had daar allemaal geen tijd voor, want ik moest naar boven. Naar de slaapkamer van mijn ouders om te zien of haar schoenen nog in de kast stonden… en dat deden ze! Het was een groot mysterie…!

Om een lang verhaal kort te maken werd e.e.a. gevolgd door een aantal sessies met mijn moeder. Uiteindelijk kwam de aap uit de mouw dat ma inderdaad voor zwarte piet had gespeeld. Dat sinterklaas helemaal niet bestond en het allemaal één grote grap was.

Één grote grap? Dit was helemaal niet grappig! Heel mijn leven hadden ze me verteld dat je niet mocht liegen en wat doen ze zelf? Ze liegen dat ze barsten, allemaal! Wie kon ik nu nog vertrouwen? Wat was er nou nog waar? Voor het eerst ervoer ik dat de wereld anders in elkaar stak als dat men voor doet komen…. Belazerd door je eigen familie! Ik voelde me zwaar genaaid al kon ik daar toen geen woorden aan geven.

Wat mij betreft blijft die vent met z’n rode jurk in Spanje, draaien ze worst van Amerigo en krijgen de pieten geen werkvergunning. Komen ze toch naar Nederland dan mogen ze de stoomboot torpederen en sinterklaas arresteren wegens verdachte activiteiten met kinderen en de pieten wegens het verstoren van de openbare orde, illegaal verblijf in Nederland, inbraak, en kindermishandeling. Opzouten met dat stelletje idioten!!!

5 jaar geleden hebben we (broer Anne met zijn vrouw en ik) een tipi gekocht. We hebben het ding in Polen laten maken en hier in Nederland de palen gekocht. De palen hebben we in tweeën gezaagd en van bussen voorzien zodat we ze kunnen transporteren. Het is een hele klus om hem op te zetten, maar dan heb je ook wat! Een tent waar je een kampvuur in kan bouwen als het koud en nat is of waar je ’s nachts vanuit je bed de sterren kunt bekijken. (Of waar op één van de palen een uil gaat zitten krijsen en je wenste dat je een jachtgeweer onder je kussen had liggen)

Ik kampeerde met de tipi tijdens de scheiding en nog twee jaar erna. Vorig jaar was het weer de bedoeling om er de zomer mee door te brengen, maar er was iets veranderd. De tipi hadden we voor de clubafsluiting van de kerk opgezet en gebruikt. Daarna was hij blijven staan omdat ik er in wilde kamperen. Op een avond was ik daar, zette een stoel buiten, trok een flesje Hertog Jan open en ging van mijn biertje genieten…. Na vijf minuten dacht ik: Wat doe ik hier? Ik heb hier helemaal geen zin meer in!

Blijkbaar associeer ik tipi en scheiding met elkaar…. Terwijl het toch zo leuk kan zijn.

Vrouwen beweren wel eens dat mannen net kinderen zijn. Het is inderdaad zo dat het leuk is om een vuurtje te stoken en wellicht dat daar iets jongensachtig in zit? Aan de andere kant welke vrouw wil er nou niet een jeugdige man? Bovendien gaan mannen niet huilen als ze hun zin niet krijgen!

De ervaring leert dat wanneer mensen in de tipi komen en een tijdje bij het vuur zitten vaak bijzonder openhartig worden. Of het nou door het vuur komt of de tipi of de combinatie van beide, het blijft apart dat je vaak diepgaande gesprekken hebt. Alsof de drukte van het leven en de doorgedraaide maatschappij even vervagen en je je verbonden voelt met een groter geheel… Schepping, spiritualiteit, levensvragen en Hertog Jan natuurlijk.

Je komt na het werk thuis in een leeg huis.
Het is donker en koud. De lampen gaan aan de thermostaat omhoog. Je steekt een kaars aan…
Het helpt niet.

Alleen eet je je eten, aan een tafel waar een hele familie aan kan zitten.
Alleen in een huis groot genoeg om met meerdere mensen in te wonen.
Alleen in een bed, groot genoeg voor twee.

Niemand om mee van gedachten te wisselen.
Niemand die iets terug zegt
Niemand om je te spiegelen.
Niemand om tegen aan te kruipen.

eenzaam…

You say the hill’s too steep to climb,
Climb it!
You say you’d like to see me try,
Climb it!
You pick the place and I’ll choose the time
And I’ll climb
The hill in my own way
Just wait a while, for the right day
And as I rise above the treeline and the clouds
I look down hear the sound of the things you said today