Maandelijks archief: november 2009
Spiegels
Ja ik heb wat met spiegels. Zo heb ik vaak naar het lied van Fish geluisterd met de titel: Vigil in a wilderness of mirrors. Nooit van gehoord maar je wilt toch weten hoe het klinkt? Klik dan op deze link: http://www.youtube.com/watch?v=EmXfe92YNow
Daarnaast hou ik ervan om te spiegelen en gespiegeld te worden. Maar er is ook een tijd geweest dat ik mezelf letterlijk niet meer aankeek in de spiegel… ik kon het niet. Kon mezelf niet meer onder ogen komen en dan denk je bij jezelf; aha! daar komt dat spreekwoord dus vandaan…
Gisteravond kreeg ik een link doorgestuurd van een vriendin. Het is opgenomen in de jeugdkerk van Asperen. Haar dochter speelt er in mee: http://www.youtube.com/watch?v=Brk9OqlD08M
Het heeft me weer aan het denken gezet over spiegelen. Dat het beeld wat je terug krijgt helemaal niet hoeft te kloppen. Sterker nog, je kunt er van uit gaan dat het beeld vertekend is en hoe mooi de vrouwen op deze foto er in het echt ook uit mogen zien… dit is het beeld wat gereflecteerd wordt. (De eerste is Julia Robberts, de andere twee weet ik niet, maar de laatste is in geen geval Loretta Schrijver!) Het beeld wat gereflecteerd wordt zegt meer over de spiegel dan over degene die gespiegeld wordt. Dus bevalt het beeld in de spiegel je niet? Geef niks het is in ieder geval niet jouw schuld.
Hmm; Vigil in a wilderness of mirrors… Denkbeeld in een woud van spiegels…hersenspinsels…
Beschaamd vertrouwen
Het is weer zover… Die grappenmaker uit Spanje in zijn rode jurk, is weer in Nederland gearriveerd. Mijn gedachten worden daarmee jaarlijks teruggevoerd naar de tijd dat ik op de kleuterschool zat.
Op een ochtend kwam sint op een bakfiets aanfietsen samen met één piet. Sjonge, dat was spannend! We hadden al een hele tijd moeten wachten, waar bleef hij toch, maar daar was hij dan eindelijk! Het werd voor mij nog spannender toen bleek dat piet schoenen aan had die mijn moeder ook had. Ik zie piet nog springen en dansen… totdat die schoenen me opvielen. Vanaf dat moment had ik geen notie meer van sint, kleuterschool, piet, etc, de wereld bestond alleen nog maar uit mijn moeders schoenen. Zou piet ze gestolen hebben, of geleend? Hier klopte iets niet en ik scheen de enige te zijn die iets doorhad…
Tussen de middag haastte ik me naar huis. Ma stond voor het aanrecht haar gezicht te wassen. Wat een rare plaats om je te wassen op dit moment van de dag! Dat doet ze anders nooit! Het zwart in haar nek en achter haar oren zag ik wel, maar het drong niet tot me door. Ik had daar allemaal geen tijd voor, want ik moest naar boven. Naar de slaapkamer van mijn ouders om te zien of haar schoenen nog in de kast stonden… en dat deden ze! Het was een groot mysterie…!
Om een lang verhaal kort te maken werd e.e.a. gevolgd door een aantal sessies met mijn moeder. Uiteindelijk kwam de aap uit de mouw dat ma inderdaad voor zwarte piet had gespeeld. Dat sinterklaas helemaal niet bestond en het allemaal één grote grap was.
Één grote grap? Dit was helemaal niet grappig! Heel mijn leven hadden ze me verteld dat je niet mocht liegen en wat doen ze zelf? Ze liegen dat ze barsten, allemaal! Wie kon ik nu nog vertrouwen? Wat was er nou nog waar? Voor het eerst ervoer ik dat de wereld anders in elkaar stak als dat men voor doet komen…. Belazerd door je eigen familie! Ik voelde me zwaar genaaid al kon ik daar toen geen woorden aan geven.
Wat mij betreft blijft die vent met z’n rode jurk in Spanje, draaien ze worst van Amerigo en krijgen de pieten geen werkvergunning. Komen ze toch naar Nederland dan mogen ze de stoomboot torpederen en sinterklaas arresteren wegens verdachte activiteiten met kinderen en de pieten wegens het verstoren van de openbare orde, illegaal verblijf in Nederland, inbraak, en kindermishandeling. Opzouten met dat stelletje idioten!!!
Tipi
5 jaar geleden hebben we (broer Anne met zijn vrouw en ik) een tipi gekocht. We hebben het ding in Polen laten maken en hier in Nederland de palen gekocht. De palen hebben we in tweeën gezaagd en van bussen voorzien zodat we ze kunnen transporteren. Het is een hele klus om hem op te zetten, maar dan heb je ook wat! Een tent waar je een kampvuur in kan bouwen als het koud en nat is of waar je ’s nachts vanuit je bed de sterren kunt bekijken. (Of waar op één van de palen een uil gaat zitten krijsen en je wenste dat je een jachtgeweer onder je kussen had liggen)

Ik geloof niet meer… (1)
… in kerkstructuren.
Toen ik tot geloof kwam heb ik de bijbel van begin tot eind doorgelezen op Job en de Psalmen na, geloof ik. De dominee waarbij ik op belijdenis catechisatie zat zei dat je als gelovige een gemeente nodig heb ( je bent er tenslotte deel van) dus ging ik naar de kerk. We hadden een geweldige belijdenisgroep, achteraf denk ik dat we de betekenis van Gemeente-zijn hadden ontdekt. We deden belijdenis, gingen voortaan naar de kerk en werden actief lid. De groep viel binnen de kortste keren uit elkaar en na een jaar of vijf was er niets meer van over. In de tussentijd had ik de bijbel nog eens doorgelezen en met een heleboel dingen die in de kerk gebeuren kreeg ik steeds meer moeite.
Verzamelt u geen schatten hier op aarde… waarom lijkt het dan vaak alleen om geld te draaien? Wat moet een kerk met onroerendgoed of een vette bankrekening?
Noem niemand uw heer want God is uw Heer, waarom noemen we de man in de zwarte jurk die op zondag zijn ding doet voor de ogen van de toeschouwers dan dominee?…. domini… Heer?
Wat moet ik met een eredienst? De zondag als rustdag terwijl in de bijbel lezen over de Sabbat…(zaterdag). Altijd een Psalm als intochtslied want dat zijn de mensen zo gewend, etc tec.
Ik ben toen naar de Vergadering van Gelovigen gegaan. De manier van gemeente-zijn die daar beleefd werd was veel bijbelser, maar ook hier bleken er heel wat onuitgesproken structuren te bestaan die veel menselijker (van beneden) waren dan werd verondersteld (van boven).
Wij mensen bouwen graag structuren, Nico-Dirk van Loo schreef het volgende op zijn blog, wat aardig mijn gedachten verwoordt…:
Met deze gedachtelijn trek ik de kathedraal als metafoor misschien in een iets andere richting dan Boele tot nu toe deed. Ik maak haar tot een idool, een afgod van het menselijke denken. Afgodendienst zit ons kennelijk in het bloed. God zei tegen Mozes dat zijn volk Israël met Hem onderweg moeten gaan, maar binnen de kortste keren stond het volk te dansen om een gouden kalf. Of om het in nieuw testamentische termen te formuleren: Christus nodigde ons het Koninkrijk te bouwen maar uiteindelijk stonden we te praisen in de kathedraal.
Ook ik heb het dus nogal gehad met deze kathedraal maar kan ik haar überhaupt verlaten? Kan ik (al dan niet profetisch) uitspreken dat ze ingestort is? Kan ik zeven maal om haar heen lopen en dan juichen om haar einde? Of ben ik zelf een steen van de kathedraal? Een levende steen in een dode kathedraal? Of een dode in een dode? Hoe kan ik vanuit de kathedraal komen in het Koninkrijk? Hoe wordt ik vrijgemaakt?
Voor het hele verhaal: http://www.postgereformeerd.nl/2009/09/14/de-kathedraal/
Eenzaam
Je komt na het werk thuis in een leeg huis.
Het is donker en koud. De lampen gaan aan de thermostaat omhoog. Je steekt een kaars aan…
Het helpt niet.
Alleen eet je je eten, aan een tafel waar een hele familie aan kan zitten.
Alleen in een huis groot genoeg om met meerdere mensen in te wonen.
Alleen in een bed, groot genoeg voor twee.
Niemand om mee van gedachten te wisselen.
Niemand die iets terug zegt
Niemand om je te spiegelen.
Niemand om tegen aan te kruipen.
eenzaam…
You say the hill’s too steep to climb,
Climb it!
You say you’d like to see me try,
Climb it!
You pick the place and I’ll choose the time
And I’ll climb
The hill in my own way
Just wait a while, for the right day
And as I rise above the treeline and the clouds
I look down hear the sound of the things you said today
Stoofperen
1 kg stoofperen
Aan de kook brengen en minimaal 2 uur laten sudderen.
Appeltaart
Voor degene die mijn appeltaart lekker vinden….
Hieronder het recept.
De hoeveelheden zijn voor een complete bakplaat, genoeg voor 20 stukken!
525 gram zelfrijzend bakmeel
280 gram suiker
375 gram boter
volle theelepel zout.
zakje vanillesuiker
1 ei
Bovenstaande ingrediënten goed door elkaar kneden, daarna in de koelkast leggen.
Vulling:
12 appels
volle kop rozijnen
150 gram suiker
3 afgestreken eetlepels kaneel.
panneermeel
Rozijnen afspoelen en in lauw water laten weken.
Appels schillen en in blokjes snijden
Ovenpapier in het bakblik doen, deeg uit de koelkast halen en 2/3 deel gebruiken om het bakblik mee te bekleden.
De deeglaag bestrooien met een laagje panneermeel (zoveel dat het deeg nog net is te zien).
Helft van de in blokjes gesneden appels mengen met de helft van de suiker/kaneel en dit over het bakblik verdelen.
De appel/kaneel/suikerlaag bestrooien met een dunne laag panneermeel en daarop de rozijnen verdelen.
De andere helft van de appels/suiker/kaneel mengen en over de eerste laag verdelen.
Weer wat panneermeel over de appels strooien en vervolgens een afdeklaag maken van de rest van het deeg.
Oven voorverwarmen op 180 graden
Bakblik in het midden van de oven plaatsen en 15 minuten bakken, daarna de temperatuur temperen naar 160 graden en nog 30 minuten laten bakken.
Afhankelijk van het soort appels en hoe rijp ze zijn moet voor een goede zoet/zuur balans minder suiker worden toegevoegd en/of wat citroensap worden toegevoegd. Daarom altijd ff proeven van het appel/suiker/kaneelmengsel voordat het de vorm in gaat. Het voorkomt verrassingen.
Wanneer de appels erg hard zijn kun je er ook voor kiezen de temperatuur wat lager in te stellen en de taart 15 minuten langer in de oven te bakken.
su6!